Charlotte M.

Charlotte Mutsaers en ik zijn al vele jaren goede vrienden, althans, zij kent me niet, maar al geruime tijd lees en verzamel ik haar werk. Ze is een briljant schrijfster met standvastige principes, en een fulltime kunstenares (want schilderes, dat vind ik geen woord, of is het schildster?) die ook de nodige boeken van anderen heeft geillustreerd, waaronder die van mijn favoriete Nederlandse schrijver Maarten Biesheuvel.

De dag dat Maarten Biesheuvel in Leiden signeerde, dacht ik het aangename met het nuttige te verenigen en ik zocht wat adressen van tweedehands boekwinkels op. Op een van de sites bleek dat een boekwinkel ook nog een zeefdruk van Charlotte had, de dame op het kopje. Wij erheen, bleek dat ding al lang verkocht te zijn! Maar goed dat Biesheuvel er was om mijn dag goed te maken.

Hemelvaartsdag 2016. Zoals elk jaar gingen we naar de boekenmarkt in Vaassen (Vaasaqua) en op de hele markt was precies 1 boekje van Charlotte te vinden, dus mijn vrouw riep "Heb je deze versie al"? Ja dus. Maar de oude dame achter de kraam vroeg of ik nog meer zocht van Charlotte, want zij had thuis nog wel wat liggen. Ik zei dat ik eigenlijk nog maar op zoek was naar 1 boekje (die gedichtenbundel met het ei) en dat ik verder alles wel zo'n beetje had, waarop zij gedecideerd de legendarische woorden sprak: Dat denk ik niet hoor meneer. Bleek dat ze thuis de dame met het kopje had, een originele piezografie, en aan een diehard-fan wilde ze die wel verkopen, en misschien had ze nog wel iets leuks.

Wij spraken aan het eind van de markt bij haar thuis af, kochten de piezografie en op tafel lag een stapel Mutsaers-memorabilia waar je u tegen zei. Haar zoon bleek bij de Bezige Bij te hebben gewerkt en zo af en toe kregen ze dan een uniek stukje literatuurgeschiedenis mee, waaronder een ingebonden facsimile van Rachels Rokje (met twee uitgeknipte pagina's; dat hoorde zo, en dat deed me direct aan de dagboeken van Lewis Carroll denken waar ook het nodige uit is geknipt) met wat losse vellen met handgeschreven aantekeningen, doorhalingen, opmerkingen van de schrijfster zelve. Plus de nodige tijdschriften,krantenknipsels, kaarten en een kalender. Ik ging iets armer, maar tegelijk ook veel rijker naar huis die dag.

Ik had afgesproken haar een foto te mailen van de Charlotte als ik hem ingelijst had opgehangen. Meteen de volgende dag gedaan, werkt haar mail niet! Niks laten horen was geen optie natuurlijk, dus ik maakte een foto en stuurde die ouderwets met de post op met een bedankje. Belde ze toch de volgende dag op, om me hartelijk te bedanken, en of ik geen spijt van de aankopen had! Nou nee dus.

Wat een lieve mevrouw. Ik denk nog vaak aan haar (:de Charlotte-verzameling staat op de gang dus daar kom ik nog wel eens langs) en nu ik dit schrijf en wat foto's heb gemaakt, alweer. Ooit hoop ik zo'n zelfde slag nog eens te slaan als ik tegen iemand zeg "Ik denk dat ik alles wel heb van Alice in Wonderland"; zowel het een als het ander lijkt me helaas wishful thinking.